နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ေရနံေခ်းဝေနတဲ့ အိမ္မဲမဲၾကီးထဲမွာ ဘဝအတြက္ရုန္းကန္ေနရတဲ့ေမေမနဲ႕ေဖေဖရယ္ သမီးသံုးေယာက္ရယ္ ရွိပါတယ္။ အျမဲရွပ္ျပာရွပ္ျပာႏိုင္ျပီး ျဖစ္သလိုလုပ္တတ္တဲ့ သမီးၾကီးဟာ တိက်ေသခ်ာတဲ့ေမေမနဲ႕ ေတြ႕တာနဲ႕ အ႐ိုက္၊ အေခါက္၊ အဆူ ခံရေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႕အခ်စ္ဆုံးေမေမဟာ သူ႕ကိုက်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္လိုမခ်စ္ဖူးလို႕ သမီးၾကီးက ငယ္ငယ္ထဲကယုံေနပါေတာ့တယ္။ ေမေမဟာ ေဖေဖနဲ႕အတူစီးပြါးလည္းရွာရေသး အိမ္တာဝန္ကလဲရွိေသးတဲ့အတြက္ အငယ္ဆုံးသမီးကေလးေလးကလြဲလို႕ သမီးေတြနဲ႕ ရင္းရင္းနီးနီးေနခ်ိန္မရွိခဲ႔ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ သမီးၾကီးလဲ ဆယ္တန္းေအာင္ အိမ္မွာလဲအိမ္အကူမရွိတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ၾကက္သြန္ေတာင္မလွီးတတ္တဲ့သမီးၾကီးဟာ ေမေမ႔ကို မီးဖိုေခ်ာင္မွာကူရပါေတာ့တယ္။
ေမေမကိုကူရင္း ေမေမနဲ႕ရင္းရင္းနီးနီးေနရမွ ေမေမ႔ရင္ထဲကသမီးေတြအေပၚ ထားတဲ့ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ေစတနာေတြကို သမီးၾကီးသိရွိ နားလည္စျပဳလာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႕ကိုညီမေလးေတြေလာက္မခ်စ္ဖူးလို႕ ထင္ေနတုန္းပါပဲ။ တေန႕ငရုပ္သီးေထာင္းရင္း သမီးၾကီးမ်က္စိထဲကို ငရုပ္သီးဝင္သြားပါတယ္။ တအားစပ္လို႕ေအာ္ေနတဲ့သမီးကိုၾကည့္ၿပီး တိက်ေသခ်ာတဲ့ေမေမဟာ စိုးရိမ္ၾကီးစြာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ပတ္ေျပးေနပါေတာ့တယ္။ ေမေမဒီလိုျဖစ္တာကို တခါမွမျမင္ဖူးတဲ့သမီးၾကီးဟာ ေမေမကိုၾကည့္ရင္းဝမ္းသာဝမ္းနည္းနဲ႕ မ်က္ရည္က်ခဲ႔ရပါတယ္။
ေမေမ႔ ေမတၱာနဲ႕စိုးရိမ္မႈကိုျမင္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သမီးၾကီးဟာ သူ႕မ်က္စိစပ္တာကို ေမ့သြားခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္႕ကို စပ္တာနာတာ ေအာင့္တာေတြကို လုံးဝေမ့သြားျပီး မခံစားရေတာ့တာပါ။ "ေအာ္ငါ့မ်က္စိထဲ ငရုပ္သီးဝင္တာကိုေတာင္ ေမေမဒီေလာက္စိတ္ပူေနပါလား" ဆိုတဲအေတြးနဲ႕ ေမေမ႔ရင္ထဲကစိုးရိမ္မႈနဲ႕ ေမတၱာပမာနကို ပိုမိုသိရွိလာပါတယ္။ေမေမတအားစိတ္ပူေနမွန္း သိေတာ့ ေမေမလက္ကို ကိုင္ျပီး သမီးၾကီးက "ေမေမ ၊သမီးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ စိတ္မပူပါနဲ႕" ဆိုေတာ့ စီးပြါးလည္းရွာ အိမ္အလုပ္လည္းလုပ္ရတဲ့ ေမေမက " ေတာ္ျပီ သမီးဘာမွမလုပ္နဲ႕ေတာ့ ေနာက္ေမေမပဲလုပ္မယ္။ အဲဒါမ်က္စိကန္းတတ္တယ္။ တခုခုျဖစ္သြားရင္ဒုကၡ" လို႕စိုးရိမ္တၾကီးေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီးၾကီးသိလိုက္ရတာ ေမေမ႔ေမတၱာပမာဏဟာ ဘာနဲ႕မွႏိႈင္းယွဥ္လို႔မရေအာင္ၾကီးတယ္ ဆိုတာပါပဲ။
အဲဒီေန႕က သမီးၾကီးမ်က္စိဟာေရမခပ္ ေဆးမထည္႕ဘဲနဲ႕ ေအာင္႔တာေတာင္မက်န္ဘဲ လုံးဝေကာင္းသြားခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေန႕ကစလို႕ သမီးၾကီးစိတ္ထဲမွာ ဟိုသမီးကိုပိုတယ္ ဒီသမီးကိုပိုတယ္ လုံးဝမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေမေမက သမီးသံုးေယာက္ထဲမွာ သမီးၾကီးကို မခ်စ္ဆုံးပဲလို႕ ေျပာလာရင္ေတာင္ သမီးၾကီးမခံစားရေတာ့ပါဘူး။ ညီမေလးေတြကိုလည္း မနာလိုဝန္တိုမႈကင္းျပီး အရင္ကထက္ပိုခ်စ္တတ္လာပါတယ္။ ေမေမ႔ေမတၱာဟာ သမီးၾကီးကိုလုံးဝေျပာင္းလဲေစခဲ႔တာပါ။
အိမ္နဲ႕ေဝးေနတဲ့သမီးၾကီးတစ္ေယာက္ ေမ၊ေဖ နဲ႕ ညီမေလးေတြကိုလြမ္းရင္း အျမဲလူက်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။
ေမေမကိုကူရင္း ေမေမနဲ႕ရင္းရင္းနီးနီးေနရမွ ေမေမ႔ရင္ထဲကသမီးေတြအေပၚ ထားတဲ့ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ေစတနာေတြကို သမီးၾကီးသိရွိ နားလည္စျပဳလာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႕ကိုညီမေလးေတြေလာက္မခ်စ္ဖူးလို႕ ထင္ေနတုန္းပါပဲ။ တေန႕ငရုပ္သီးေထာင္းရင္း သမီးၾကီးမ်က္စိထဲကို ငရုပ္သီးဝင္သြားပါတယ္။ တအားစပ္လို႕ေအာ္ေနတဲ့သမီးကိုၾကည့္ၿပီး တိက်ေသခ်ာတဲ့ေမေမဟာ စိုးရိမ္ၾကီးစြာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ပတ္ေျပးေနပါေတာ့တယ္။ ေမေမဒီလိုျဖစ္တာကို တခါမွမျမင္ဖူးတဲ့သမီးၾကီးဟာ ေမေမကိုၾကည့္ရင္းဝမ္းသာဝမ္းနည္းနဲ႕ မ်က္ရည္က်ခဲ႔ရပါတယ္။
ေမေမ႔ ေမတၱာနဲ႕စိုးရိမ္မႈကိုျမင္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သမီးၾကီးဟာ သူ႕မ်က္စိစပ္တာကို ေမ့သြားခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္႕ကို စပ္တာနာတာ ေအာင့္တာေတြကို လုံးဝေမ့သြားျပီး မခံစားရေတာ့တာပါ။ "ေအာ္ငါ့မ်က္စိထဲ ငရုပ္သီးဝင္တာကိုေတာင္ ေမေမဒီေလာက္စိတ္ပူေနပါလား" ဆိုတဲအေတြးနဲ႕ ေမေမ႔ရင္ထဲကစိုးရိမ္မႈနဲ႕ ေမတၱာပမာနကို ပိုမိုသိရွိလာပါတယ္။ေမေမတအားစိတ္ပူေနမွန္း သိေတာ့ ေမေမလက္ကို ကိုင္ျပီး သမီးၾကီးက "ေမေမ ၊သမီးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ စိတ္မပူပါနဲ႕" ဆိုေတာ့ စီးပြါးလည္းရွာ အိမ္အလုပ္လည္းလုပ္ရတဲ့ ေမေမက " ေတာ္ျပီ သမီးဘာမွမလုပ္နဲ႕ေတာ့ ေနာက္ေမေမပဲလုပ္မယ္။ အဲဒါမ်က္စိကန္းတတ္တယ္။ တခုခုျဖစ္သြားရင္ဒုကၡ" လို႕စိုးရိမ္တၾကီးေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီးၾကီးသိလိုက္ရတာ ေမေမ႔ေမတၱာပမာဏဟာ ဘာနဲ႕မွႏိႈင္းယွဥ္လို႔မရေအာင္ၾကီးတယ္ ဆိုတာပါပဲ။
အဲဒီေန႕က သမီးၾကီးမ်က္စိဟာေရမခပ္ ေဆးမထည္႕ဘဲနဲ႕ ေအာင္႔တာေတာင္မက်န္ဘဲ လုံးဝေကာင္းသြားခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေန႕ကစလို႕ သမီးၾကီးစိတ္ထဲမွာ ဟိုသမီးကိုပိုတယ္ ဒီသမီးကိုပိုတယ္ လုံးဝမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေမေမက သမီးသံုးေယာက္ထဲမွာ သမီးၾကီးကို မခ်စ္ဆုံးပဲလို႕ ေျပာလာရင္ေတာင္ သမီးၾကီးမခံစားရေတာ့ပါဘူး။ ညီမေလးေတြကိုလည္း မနာလိုဝန္တိုမႈကင္းျပီး အရင္ကထက္ပိုခ်စ္တတ္လာပါတယ္။ ေမေမ႔ေမတၱာဟာ သမီးၾကီးကိုလုံးဝေျပာင္းလဲေစခဲ႔တာပါ။
အိမ္နဲ႕ေဝးေနတဲ့သမီးၾကီးတစ္ေယာက္ ေမ၊ေဖ နဲ႕ ညီမေလးေတြကိုလြမ္းရင္း အျမဲလူက်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။
6 comments:
မိဘေမတၱာဆိုတာ အဲလိုပဲေနာ္။မိဘဆုိတာကေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးကို တူတူခ်စ္ၾကာတာခ်ည္းပဲေလ။ေမေမဆိုတာ တကယ့္ကို ေမတၱာရွင္ ေစတနာရွင္သတိၱရွင္ တစ္ေယာက္ေပါ့။မိခင္ေမတၱာေလးကို လာခံစားသြားတယ္။Cbox ေလးရွိရင္ ပိုေကာင္းမယ္ေနာ္။ :))
(P.S သက္တန္႔ခ်ိဳဆီကေန လိုက္လာတာပါ )
ပို႔စ္ေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္သြားပါတယ္ သမီးၾကီးေရ.. ။ Cbox ေလး ထားပါလား ၿပီးေတာ့ Commment ကို pop up လုပ္လိုက္ရင္ ပိုအဆင္ေၿပပါတယ္ ။ ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ စီေဘာက္အတြက္ လုပ္မရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေၿပာပါ thettantchocho@gmail.com ကို ဆက္သြယ္လို္က္ပါ ။ း)
ကၽြန္ေတာ္လဲ လာလည္ျပီး ပုိ႕စ္ေလးဖတ္သြားပါတယ္...အမ ေရ... ကၽြန္ေတာ္လဲ အမလိုပဲ ဘေလာ့ဂ္လုပ္ျဖစ္တာမၾကာေသးပါဘူး... စာေတြအမ်ားၾကီးေရးနုိင္ပါေစဗ်ာ...
မိသားစု အားလုံး က်န္းမာၾကပါေစဗ်ာ..။ အေရးေကာင္းတယ္.. ေနာက္ထပ္ တင္လာမဲ့ စာေတြေမွ်ာ္ေနပါတယ္ဗ်ာ...။
သမီးႀကီးေရ.......
ေမေမ့ကို ဒီစာေလးဖတ္ရင္း သတိရမိတယ္....။ မွန္တာေျပာရရင္ လြမ္းလို႔မ်က္ရည္၀ဲသြားတယ္...။
(ေယာက်ာ္းေလးလည္း မ်က္ရည္၀ဲတတ္တယ္ေလေနာ့္....း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ကိုယ္ဒိုင္က ဝမ္းနိလြယ္ပီး ေမြးခဲ့ရဒဲ့ ကိုယ့္ရင္ေတြးေဒြပဲဂိုး...
းဝ)
Post a Comment